EL DIOS QUE YO CONOZCO

Aischúnô

Verbo

αἰσχύνω


[aischúnô]


desfigurar; deshonrar; avergonzar

5 veces

(1) Lucas 16:3
Entonces el mayordomo dijo para sí: ¿Qué haré? Porque mi amo me quita la mayordomía. Cavar, no puedo; mendigar, me da vergüenza.
αἰσχύνομαι [aischúnomai] Presente Indicativo Medio/Pasivo, 1ª sing.

Vulgata: "erubesco" - Presente Indicativo Activo, 1ª sing.:  ruborizarse; tener o sentir vergüenza de, dar 
vergüenza, abochornarse por, avergonzarse de, avergonzarse por.


(2) 2 Corintios 10:8 
Porque aunque me gloríe algo más todavía de nuestra autoridad, la cual el Señor nos dio para edificación y no para vuestra destrucción, no me avergonzaré;
αἰσχυνθήσομαι [aischunthêsomai] Futuro Indicativo Pasivo, 1ª sing. - "seré avergonzado".

Vulgata: "erubescam" - Futuro Indicativo Activo, 1ª sing. de erubesco: ruborizarse; tener o sentir 
vergüenza de, dar vergüenza, abochornarse por, avergonzarse de, avergonzarse por.


(3) Filipenses 1:20 
conforme a mi anhelo y esperanza de que en nada seré avergonzado; antes bien con toda confianza, como siempre, ahora también será magnificado Cristo en mi cuerpo, o por vida o por muerte.
αἰσχυνθήσομαι [aischunthêsomai] Futuro Indicativo Pasivo, 1ª sing.

Vulgata: "confundar " - Futuro Indicativo Pasivo, 1ª sing. de confundo: mezclar, unir; confundir; afligir, 
inquietar; turbar, desestabilizar; desconcertar, desalentar.


(4) 1 Pedro 4:16 
pero si alguno padece como cristiano, no se avergüence, sino glorifique a Dios por ello.
αἰσχυνέσθω [aischunésthô] Presente Imperativo Medio/Pasivo, 3ª sing.

Vulgata: "erubescat" - Presente Subjuntivo Activo, 3ª sing. de erubesco: ruborizarse; tener o sentir 
vergüenza de, dar vergüenza, abochornarse por, avergonzarse de, avergonzarse por.


(5) 1 Juan 2:28 
Y ahora, hijitos, permaneced en él, para que cuando se manifieste, tengamos confianza, para que en su venida no nos alejemos de él avergonzados.
αἰσχυνθῶμεν [aischunthômen] Aoristo Subjuntivo Pasivo, 1ª pl. 
- "para que en su venida no nos alejemos de él avergonzados":
          καὶ     μὴ        αἰσχυνθῶμεν                   ἀπ᾽  αὐτοῦ         ἐν    τῇ     παρουσίᾳ   αὐτοῦ
       kai     mê         aischunthômen           ap'     autoú      en   tê     parousía     autoú
        y       no    seamos avergonzados      por       él         en    la       venida       de él

Vulgata: "et non confundamur ab eo in adventu eius". 
confundamur: Presente Subjuntivo Pasivo, 1ª pl. de confundo: mezclar, unir; confundir; afligir, inquietar; turbar, desestabilizar; desconcertar, desalentar.

Kakía

Sustantivo Femenino

(sólo singular)
κακία
[kakía]

la maldad moral, la maldad en su calidad, la maldad inherente

mal, maldad, perversidad; malicia, malevolencia, intención delictuosa

11 veces
(1) Mateo 6:34
Así que, no os afanéis por el día de mañana, porque el día de mañana traerá su afán. Basta a cada día su propio mal.
κακία [hê kakía] nom.
- "su propio mal":      κακία  αὐτῆς 
                             hê   kakía  autês
                             el     mal     de él                         

(2) Hechos 8:22
Arrepiéntete, pues, de esta tu maldad, y ruega a Dios, si quizá te sea perdonado el pensamiento de tu corazón;
τῆς κακίας [tês kakias] gen.
- "de esta tu maldad
   ἀπὸ   τῆς     κακίας  σου    ταύτης
   apo   tês    kakias   sou    taútês 
    de    la     maldad   de ti    esta


(3) Romanos 1:29
estando atestados de toda injusticia, fornicación, perversidad, avaricia, maldad; llenos de envidia, homicidios, contiendas, engaños y malignidades;
κακίᾳ [kakia] dat.

(4) 1 Corintios 5:8
Así que celebremos la fiesta, no con la vieja levadura, ni con la levadura de malicia y de maldad, sino con panes sin levadura, de sinceridad y de verdad.
κακίας  [kakias] gen.

(5) 1 Corintios 14:20
Hermanos, no seáis niños en el modo de pensar, sino sed niños en la malicia, pero maduros en el modo de pensar.
τῇ κακίᾳ [tê kakia] dat. 

(6) Efesios 4:31
Quítense de vosotros toda amargura, enojo, ira, gritería y maledicencia, y toda malicia.
κακίᾳ [kakia] dat. 

(7) Colosenses 3:8
Pero ahora dejad también vosotros todas estas cosas: ira, enojo, malicia, blasfemia, palabras deshonestas de vuestra boca.
κακίαν [kakían] acus. 

(8) Tito 3:3
Porque nosotros también éramos en otro tiempo insensatos, rebeldes, extraviados, esclavos de concupiscencias y deleites diversos, viviendo en malicia y envidia, aborrecibles, y aborreciéndonos unos a otros.
κακίᾳ [kakía] dat.
- "en malicia":  ἐν κακίᾳ [en kakía].


(9) Santiago 1:21
Por lo cual, desechando toda inmundicia y abundancia de malicia, recibid con mansedumbre la palabra implantada, la cual puede salvar vuestras almas.
κακίας  [kakías] gen. 

(10) 1 Pedro 2:1
Desechando, pues, toda malicia, todo engaño, hipocresía, envidias, y todas las detracciones
κακίαν [kakían] acus.


(11) 1 Pedro 2:16
como libres, pero no como los que tienen la libertad como pretexto para hacer lo malo*, sino como siervos de Dios.
τῆς κακίας [tês kakias] gen.
- "pero no como los que tienen la libertad como pretexto para hacer lo malo": 
  καὶ     μὴ    ὡς        ἐπικάλυμμα       ἔχοντες        τῆς      κακίας      τὴν    ἐλευθερίαν
  kai    mê   hôs      epikálumma     échontes     tês      kakías      tên     eleutherían
   y      no  como        pretexto        teniendo    de la     maldad      la        libertad

eilikrineia


Sustantivo femenino


[eilikríneia]
"hallado puro cuando examinado a la luz del sol (o por el calor)"
de εἵλη [eílê(εἱλέω ἥλιος ἡέλιος "sol", "luz del sol", calor", y κρίνω [krínô] "separar", "distinguir"; "decidir", "juzgar" 
pureza, libre de mezcla, sinceridad

(opuesto a κακία [kakia])

3 veces

(1) 1 Corintios 5:8
Así que celebremos la fiesta, no con la vieja levadura, ni con la levadura de malicia y de maldad, sino con panes sin levadura, de sinceridad y de verdad.  
εἰλικρινείας [eilikrineías] gen. sing.


(2) 2 Corintios 1:12
Porque nuestra gloria es esta: el testimonio de nuestra conciencia, que con sencillez y sinceridad de Dios, no con sabiduría humana, sino con la gracia de Dios, nos hemos conducido en el mundo, y mucho más con vosotros. 
εἰλικρινείᾳ [eilikrineía] dat. sing.


(3) 2 Corintios 2:17
Pues no somos como muchos, que medran falsificando la palabra de Dios, sino que con sinceridad*, como de parte de Dios, y delante de Dios, hablamos en Cristo.   
εἰλικρινείας [eilikrineias] gen. sing.  - * "que con sinceridad ὡς ἐξ εἰλικρινείας [hôs ex eilikrineías].



Vulgata


(1) 1 Corintios 5:8
itaque epulemur non in fermento veteri neque in fermento malitiae et nequitiae sed in azymis sinceritatis et veritatis 
- Genitivo sing. fem. de sinceritas*

(2) 2 Corintios 1:12
nam gloria nostra haec est testimonium conscientiae nostrae quod in simplicitate et sinceritate Dei et non in sapientia carnali sed in gratia Dei conversati sumus in mundo abundantius autem ad vos
- Ablativo sing. fem. de sinceritas*

(3) 2 Corintios 2:17
non enim sumus sicut plurimi adulterantes verbum Dei sed ex sinceritate sed sicut ex Deo coram Deo in Christo loquimur
- Ablativo sing. fem. de sinceritas*

Apecho

verbo
ἀπέχω
[apéchô]

tener

12 veces


(1) Mateo 6:2 
Cuando, pues, des limosna, no hagas tocar trompeta delante de ti, como hacen los hipócritas en las sinagogas y en las calles, para ser alabados por los hombres; de cierto os digo que ya tienen su recompensa.
ἀπέχουσιν [apéchousin] Presente Indicativo Activo, 3ª pl.

         Vulgata: receperunt - Perfecto Indicativo Activo, 3ª pl. de recipio: retener; traer de vuelta,             volver a traer; recobrar, recuperar, retomar; comprometerse, emprender; garantizar; acoger,             aceptar, admitir, recibir.



(2) Mateo 6:5
Y cuando ores, no seas como los hipócritas; porque ellos aman el orar en pie en las sinagogas y en las esquinas de las calles, para ser vistos de los hombres; de cierto os digo que ya tienen su recompensa.

ἀπέχουσιν [apéchousin] Presente Indicativo Activo, 3ª pl.

Vulgatareceperunt - Perfecto Indicativo Activo, 3ª pl. de recipio: retener; traer de vuelta, volver a traer; recobrar, recuperar, retomar; comprometerse, emprender; garantizar; acoger,  aceptar, admitir, recibir.


(3) Mateo 6:16 
Cuando ayunéis, no seáis austeros, como los hipócritas; porque ellos demudan sus rostros para mostrar a los hombres que ayunan; de cierto os digo que ya tienensu recompensa.

ἀπέχουσιν [apéchousin] Presente Indicativo Activo, 3ª pl.

Vulgatareceperunt - Perfecto Indicativo Activo, 3ª pl. de recipio: retener; traer de vuelta, volver a traer; recobrar, recuperar, retomar; comprometerse, emprender; garantizar; acoger,  aceptar, admitir, recibir.


(4) Mateo 14:24
Y ya la barca estaba en medio del mar, azotada por las olas; porque el viento era contrario.
ἀπεῖχεν [apeíchen] Imperfecto Indicativo Activo, 3ª sing.

    Textus Rexeptus:
    τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων

    NA/WH:
    τὸ δὲ πλοῖον ἤδη σταδίους πολλοὺς ἀπὸ τῆς γῆς ἀπεῖχεν βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων
                                    
    La evidencia textual sugiere el texto:

                             σταδίους    πολλοὺς   ἀπὸ    τῆς    γῆς     ἀπεῖχεν
                              stadíous         polloús       apo     tês     gês       apeíchen                                       
                    estadios        muchos     desde    la     tierra         tenía         


(5) Mateo 15:8
Este pueblo de labios me honra; Mas su corazón está lejos de mí.
ἀπέχει [apéchei] Presente Indicativo Activo, 3ª. sing.


        "mas su corazón está lejos de mí"
            ἡ       δὲ       καρδία    αὐτῶν     πόρρω    ἀπέχει    ἀπ’    ἐμοῦ
             hê       de           kardía       autôn         pórrhô      apéchei      ap'     emoú  
            el[2]   pero[1]     corazón     de ellos         lejos         está         de       mí

Vulgata: "cor autem eorum longe est a me".

est - Presente Indicativo Activo, 3ª sing. de sum (esse): ser, estar, vivir, existir.



(6) Marcos 7:6 
Respondiendo él, les dijo: Hipócritas, bien profetizó de vosotros Isaías, como está escrito: Este pueblo de labios me honra, Mas su corazón está lejos de mí.
ἀπέχει [apéchei] Presente Indicativo Activo, 3ª. sing.

         "mas su corazón está lejos de mí": 
            ἡ       δὲ        καρδία    αὐτῶν     πόρρω    ἀπέχει    ἀπ’    ἐμοῦ
             hê       de           kardía        autôn         pórrhô      apéchei      ap'     emoú  
            el[2]   pero[1]     corazón     de ellos         lejos         está         de       mí

Vulgata: "cor autem eorum longe est a me".
est - Presente Indicativo Activo, 3ª sing. de sum (esse): ser, estar, vivir, existir.



(7) Lucas 6:24 
Mas ¡ay de vosotros, ricos! porque ya tenéis vuestro consuelo.
ἀπέχετε [apéchete] Presente Indicativo Activo, 2ª pl.

Vulgata: "quia habetis consolationem vestram"
habetis - Presente Indicativo Activo, 2ª pl. de habeo: tener, en el más amplio sentido de la palabra - mantener, conservar, poseer, etc.




(8) Lucas 7:6 
Y Jesús fue con ellos. Pero cuando ya no estaban lejos de la casa, el centurión envió a él unos amigos, diciéndole: Señor, no te molestes, pues no soy digno de que entres bajo mi techo;
ἀπέχοντος [apéchontos] Presente Participio Activo, gen. sing. masc. 

        "pero cuando ya no estaban lejos de la casa":
            ἤδη      δὲ      αὐτοῦ   οὐ     μακρὰν     ἀπέχοντος    ἀπὸ    τῆς    οἰκίας 
               êdê       de        autou     ou       makrán       apéchontos      apó      tês      oikías
              ya[2]     y[1]        él        no    largo trecho       teniendo         de        la        casa

Vulgata: "et      cum       iam  non  longe     esset       a       domo"
                        y      aunque     ya   no    lejos   estuviese    de    la casa
                        esset - Imperfecto Subjuntivo Activo, 3ª sing. de sum (esse): ser, estar, vivir, existir.



(9) Lucas 15:20 
Y levantándose, vino a su padre. Y cuando aún estaba lejos, lo vio su padre, y fue movido a misericordia, y corrió, y se echó sobre su cuello, y le besó.
ἀπέχοντος [apéchontos] Presente Participio Activo, gen. sing. masc. 

        "Y cuando aún estaba lejos":   
            ἔτι     δὲ     αὐτοῦ    μακρὰν    ἀπέχοντος 
              éti       de       autou       makrán        apéchontos
             aún[2]   y[1]       él       largo trecho       teniendo

Vulgata:     "cum        autem     adhuc    longe     esset"
               aunque[2]    pero[1]   todavía    lejos    estuviese
                 esset - Imperfecto Subjuntivo Activo, 3ª sing. de sum (esse): ser, estar, vivir, existir.    



(10) Lucas 24:13 
Y he aquí, dos de ellos iban el mismo día a una aldea llamada Emaús, que estaba a sesenta estadios de Jerusalén.
ἀπέχουσαν  [apéchousan] Presente Participio Activo, acus. sing. fem.

        "que estaba a sesenta estadios de Jerusalén":
                ἀπέχουσαν     σταδίους     ἑξήκοντα    ἀπὸ   Ἰερουσαλήμ 
                 apéchousan        stadíous         exêkonta       apó      Ierousalêm                                                     
                    teniendo          estadios          sesenta       desde     Jerusalén

Vulgata:  "quod    erat     in     spatio     stadiorum    sexaginta    ab      Hierusalem"
                          que   estaba   en    medida   de estadio     sesenta    desde    Jerusalén
                                    erat - Imperfecto Indicativo Activo, 3ª sing. de sum (esse): ser, estar, vivir, existir.


(11) Filipenses 4:18 
Pero todo lo he recibido, y tengo abundancia; estoy lleno, habiendo recibido de Epafrodito lo que enviasteis; olor fragante, sacrificio acepto, agradable a Dios.
ἀπέχω  [apéchô] Presente Indicativo Activo, 1ª sing.

        "pero todo lo he recibido":     
            ἀπέχω    δὲ     πάντα
              apéchô     de       pánta
              tengo[2]    y[1]      todo

Vulgata"habeo autem omnia".

habeo Presente Indicativo Activo, 1ª sing. (de habeo: tener, en el más amplio sentido de la 

  palabra - mantener, conservar, poseer, etc.): "yo tengo".

autem - (conjunción pospositiva) pero, por otro lado; sin embargo, por otra parte, también.
omnia - (adjetivo) acus. pl. neutro de omnis: todo, cada.


(12) Filemón 1:15 
Porque quizá para esto se apartó de ti por algún tiempo, para que le recibieses para siempre;
ἀπέχῃς [apéchês] Presente Subjuntivo Activo, 2ª sing.


        "para que le recibieses para siempre"
            ἵνα        αἰώνιον   αὐτὸν    ἀπέχῃς
            hína          aiônion       autón      apéchês
        para que   para siempre    a él        tuvieras

Vulgata"ut aeternum illum recipere".

ut - (conjunción): con el fin de, a fin de que.
aeternum - acus. sing. masc.: "para siempre".
illum - (pronombre) acus. sing. masc. "a aquél".

recipere - Presente Infinitivo Activo, de recipio: retener; traer de vuelta, volver a traer; recobrar, 

recuperar, retomar; comprometerse, emprender; garantizar; acoger,  aceptar, admitir, recibir.