θεμελιόω
[themelióô]
Verbo
“echar los cimientos de”, “poner un fundamento”,
“establecer”, “fundar”
6 veces:
(1) Mateo 7:25
Descendió lluvia, y vinieron ríos, y soplaron vientos, y golpearon contra aquella casa; y no cayó, porque ESTABA FUNDADA sobre la roca.
τεθεμελίωτο [tethemelíôto], Pluscuamperf. Ind. Pas., 3ª. sing.
(2) Lucas 6:48 [Variante]
Semejante es al hombre que al edificar una casa, cavó y ahondó y puso el fundamento sobre la roca; y cuando vino una inundación, el río dio con ímpetu contra aquella casa, pero no la pudo mover, [porque ESTABA FUNDADA sobre la roca]*.
τεθεμελίωτο [tethemelíôto], Pluscuamperf. Ind. Pas., 3ª. sing.
*TR: τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν [tethemelíôto gár epí tên pétran].
GNT: διὰ τὸ καλῶς οἰκοδομῆσθαι αὐτήν [diá tó kalôs oikodomêsthai autên], “porque había sido bien construida.” (NBLA); “porque estaba bien construida” (NVI); “por estar bien edificada” (BJ).
(3) Efesios 3:17
para que habite Cristo por la fe en vuestros corazones, a fin de que, arraigados y CIMENTADOS en amor,
τεθεμελιωμένοι [tethemeliôménoi], Perf. Part. Pas., nom. sing. masc.,
(4) Colosenses 1:23
si en verdad permanecéis FUNDADOS y firmes en la fe, y sin moveros de la esperanza del evangelio que habéis oído, el cual se predica en toda la creación que está debajo del cielo; del cual yo Pablo fui hecho ministro.
τεθεμελιωμένοι [tethemeliôménoi], Perf. Part. Pas., nom. sing. masc.,
(5) Hebreos 1:10
Y: Tú, oh Señor, en el principio FUNDASTE la tierra, Y los cielos son obra de tus manos.
ἐθεμελίωσας [ethemelíôsas], Aor. Ind. Act., 2ª. sing.
(6) 1 Pedro 5:10
Mas el Dios de toda gracia, que nos llamó a su gloria eterna en Jesucristo, después que hayáis padecido un poco de tiempo, él mismo os perfeccione, afirme, fortalezca y ESTABLEZCA.
θεμελιώσει [themeliôsei], Fut. Ind. Act., 3ª. sing.
Variante: θεμελιώσαι [themeliôsai], Aor. Opt. Act., 3ª. sing.